Review:''La Grande Belezza'' by Paolo Sorrentino.****1/2

Εξηντάρης κοσμικός δημοσιογράφος και συγγραφέας ενός μόνο μυθιστορήματος(αλλά επιτυχημένου),κάνει τον απολογισμό της ζωής και της νιότης του.Στο background του απολογισμού η Ρώμη του Federico Fellini είναι ακόμα ζωντανή.
Δεν ξέρω που μπορώ να κατατάξω το σινεμά που κάνει ο Paolo Sorrentino.Το σίγουρο είναι πως κρατάει ψηλά το cinema Italiano και είναι συνεχιστής εκείνων των σπουδαίων Ιταλών σκηνοθετών,του Fellini και του Rosi,όπως υποστηρίζει και ο κριτικός κινηματογράφου Παναγιώτης Τιμογιαννάκης.
Μετά το ''Le conseguenze dell'amore''(Οι συνέπειες του έρωτα)το 2004 αλλά και το ΄΄Il Divo'' τo 2008,με το οποίο κέρδισε το βραβείο επιτροπής στις Κάννες (συγνώμη αλλά δεν θέλω να θυμάμαι το This Must be the place),ο Sorrentino επιστρέφει με το ''La grande Belezza'' για να μας μιλήσει για την ζωή,για τις εμπειρίες,για τα αληθινά πράγματα που ζεις αλλά δεν τα καταλαβαίνεις γιατί στο μεσοδιάστημα χάνεσαι από τις συζητήσεις και την φλυαρία των λέξεων και των συζητήσεων.Κυρίως όμως ο έρωτας και ο θάνατος τα δύο σημαντικότερα πράγματα που θα μας τύχουν στην ζωή.Ακόμα και ο μεγάλος ρόλος της τέχνης αμφισβητείτε μπροστά στο μεγαλείο της ζωής και του θανάτου.Και όλα αυτά με φόντο την Αυτοκρατορική και Ιστορική Ρώμη,με μία σκηνοθεσία τόσο κομψή και δυνατή και ένα μοντάζ υποδειγματικό που ''ανανεώνει'' την ταινία συνεχώς και κάνει τα 140 λεπτά της να περνάνε χωρίς να το καταλάβεις.
Σκηνές ποίησης(η περιήγηση με τον κλειδοκράτορα στο παλάτι,τα μεταναστευτικά flamingos),σκηνές αλληγορίας(η Αγία και το προσκύνημα,η μικρή ζωγράφος) και σκηνές τόσο ανθρώπινες και αληθινές-από την κηδεία του νεαρού και την επιστροφή στην θάλασσα του πρώτου έρωτα έως την συγκλονιστική στιγμή δευτερολέπτων της βραδινής συνάντησης με την Fanny Ardant-καθιστούν το ''La grande Belezza'' ένα αριστουργηματικό φιλμ που αποτελεί και την επίσημη πρόταση της Ιταλίας στην κατηγορία ξενόγλωσσου στα Oscars.
Να το δεις γιατί:Είναι σχεδόν αριστούργημα,ταινία A class,αποτελεί κατά την γνώμη μου ότι καλύτερο μπορεί να δώσει το ευρωπαϊκό σινεμά αυτή τη χρονιά,η εισαγωγική σκηνή του party με το τραγούδι της Rafaella Carra είναι ήδη κλασσική! 
Μή το δεις γιατί:Δεν βλέπεις σινεμά,είσαι ο ''Πέτρος Κωστόπουλος''.

Αχιλλέας Βασιλείου