Τον Lars von Trier τον αγαπάμε και κάθε ταινία του είναι μια εμπειρία που την βιώνουμε συνήθως με στρές,κατάθλιψη και ψυχολογική κατάπτωση οταν την παρακολουθούμε.Πως γίνεται ομως να θέλουμε να ξαναδούμε κάθε ταινία του?
Στις Κάννες τον περασμένο Μάιο,οι μισοί ενθουσιάστηκαν και οι υπόλοιποι γιουχάιζαν όταν είδαν το όνομα του Ταρκόφσκι σαν πηγή έμπνευσης του Trier.Δεν είναι Breaking the waves,δεν είναι Dancer in the dark,δεν είναι Dogville είναι όμως η ταινία που συνδυάζει τον πόνο της απώλειας με το απόλυτο κακό.Ο Trier σαν μαέστρος της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης,παίρνει το ζευγάρι Gainsbourg(βραβείο ερμηνείας στις Κάννες)-Daffoe και την τραγωδία τους και τους βυθίζει στο χάος και στα έγκατα της γής.
Εστετισμός-Κλασσική μουσική-Εικόνες βίας όλα συνυπάρχουν με τον τρόπο που μόνο ο Trier ξέρει να τα χειριστεί.Η Gainsbourg δήλωσε πως υπήρχαν στιγμές έντασης στα γυρίσματα που δεν αποτυπώθηκαν στο φίλμ.Ο Daffoe ψυχρός,απόμακρος και αποστειρωμένος είναι αυτός που θα ανακαλύψει οτι όλα στην ζωή δεν είναι κοινωνιολογική ανάλυση.Βαθμολογία:****
6 σχόλια:
Tι να πει κανείς για τον Lars von Trier έχει δημιουργήσει δικία του κατηγορία στο σινεμά.Σκληρή ταινία αλλά σίγουρα μη την χάσετε!
Πολύ καλή η Gainsbourg.
Η Κικα συναντά τον Lars von Trier...
κολαση
Είναι η μοναδική ταινία του που δεν με ενθουσίασε!!! 3-4 προκλητικές σκηνές και πολύς ντόρος για το τίποτα. Τρομαχτικό δεν ήταν, δραματικό... στο πρώτο μισάωρο, μετά άρχισε να με κουράζει με τις ψυχολογικές αμπελοφιλοσοφίες του... Τέλος πάντων, αυτή είναι απλά η προσωπική μου άποψη. :)
Ετσι είναι ο trier...διχάζει το σινεφίλ κοινό
Πάντως είναι όντως η πρώτη του ταινία που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα...
Δημοσίευση σχολίου