Review:Force Majeure (ΑΝΩΤΕΡΑ ΒΙΑ) ***

Κλασσική οικογένεια απο την Σουηδία (πατέρας,μητέρα και δύο παιδιά) βρίσκεται στις Γαλλικές Άλπεις για διακοπές και σκι. Κατά την διάρκεια ενός γεύματος,μια χιονοστιβάδα θα πλησιάσει επικίνδυνα και την κρίσιμη στιγμή ο πατέρας φαμίλιας,θα αφήσει την οικογένεια προκειμένου να σωθεί ο ίδιος.Χωρίς κανείς να πάθει τίποτα,όλα θα επιστρέψουν στην φυσιολογική τους ροή,ο πυρήνας της οικογένειας όμως έχει υποστεί σοβαρές ρωγμές.

Υπέροχη σεναριακή ιδέα σε συνδυασμό με το ειδυλλιακό αλλά πάντα απειλητικό περιβάλλον των χιονισμένων Άλπεων και του ούτως ή άλλως extreme sport του σκι.Και εκεί που περιμένεις ο κίνδυνος να έρθει απο το άθλημα ή απο την χιονοστιβάδα,το κακό γίνεται και εμφανίζεται μέσα απο την ψυχοσύνθεση και την αντίδραση του οικογενειάρχη στην κρίσιμη στιγμή.Ο ίδιος αρνείται να συνειδητοποιήσει πως αποδείχθηκε ανίκανος να προστατέψει την οικογένεια του,η μάνα-σύζυγος πλέον αμφιβάλλει εάν μπορεί να είναι με έναν άνθρωπο που ενστικτωδώς δεν προστάτεψε τα παιδιά του,και τα παιδιά που κλείνονται στον εαυτό τους μπροστά στον φόβο του χωρισμού των γονιών τους.

Σκηνοθετική αρτιότητα (οι σκηνές του σκι και η κινηματογράφηση των Άλπεων είναι εξαιρετικές) σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους,απλά θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα αριστούργημα και όχι για ένα πολυσύνθετο οικογενειακό δράμα που τελικά είναι η ταινία.

Με ένα πιο σφιχτοδεμένο διαλογικό σενάριο η ''Ανωτέρα Βία'' θα μπορούσε να απογειωθεί. Άρα δεν μιλάμε για την σχολή του μεγάλου Σουηδού Bergman,αλλά για έναν σχετικά νέο ταλαντούχο σκηνοθέτη και για μια ταινία που ξεχωρίζει και μπορεί να θεωρηθεί απο τις πιο ενδιαφέρουσες της φετινής σεζόν

Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης ταινίας ,δεν πέρασε στην πεντάδα των Oscar αυτό όμως δεν μειώνει την αξία της ούτε στο παραμικρό.

Αχιλλέας Βασιλείου

Oscars 2015:The Imitation Game **

 Ξεκίνησε ως φαβορί για την οσκαρική κούρσα,γρήγορα έχασε την δυναμική του,πήρε τις 8 υποψηφιότητες του για Oscar και οι Χρυσές Σφαίρες το άφησαν στην άκρη ως βράβευση.Κάπως μπερδεμένα τα πράγματα για το'' Παιχνίδι της Μίμησης'' του Νορβηγού παρακαλώ Morten Tyldum που το 2011 είχε κάνει εκείνη την περίεργη και άγρια περιπέτεια ''Κυνηγοί Κεφαλών''.
Η ιδιάζουσα περίπτωση του μαθηματικού Alan Turing,του μαθηματικού που στην διάρκεια του Β'Παγκοσμίου πολέμου,κατάφερε και έσπασε τον κωδικό Enigma των Γερμανών με την βοήθεια και μαθηματικών συναδέλφων του.Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε και κυρίως ένα παρελθόν ενοχικό και μια κατάληξη τραγωδία λόγω της ομοφυλοφιλίας του.
Καλοδουλεμένο σενάριο,ωραία η ανασύσταση εποχής αλλά  μια σκηνοθεσία τόσο ακαδημαϊκή σχεδόν ανύπαρκτη.Στο τελευταίο δεκάλεπτο μόνο ο σκηνοθέτης στάθηκε κοντά στους ηθοποιούς και έδειξε τον ζήλο που έπρεπε.Ο Alexader Desplat έντυσε επιτυχημένα την ταινία με ένα score πάνω στην μηχανή-Κρίστοφερ και στις ερμηνείες αν είναι να σταθούμε θα πούμε για τον Benedict Cumberbatch,πως ως ηθοποιός μου φάνηκε πως προσπάθησε πολύ για να βγάλει τον ρόλο(δηλαδή δεν τον κατέκτησε απο την αρχή).Φυσικά και είναι εξαιρετικός ,αλλά  έλειπε το στοιχείο της έκπληξης απο την ερμηνεία του.Επίσης αυτό που ίσως του στερήσει το Oscar,είναι πως η Ακαδημία έχει μια απορία αν η δύναμη της ερμηνείας έβγαινε απο τον ίδιο ή απο το ιδιαίτερο παρουσιαστικό του (κοινώς φάτσα).

Απο την άλλη η Keira Knightley,διασώθηκε ως ρόλος εφόσον επέλεξε να αλλάξει την τεχνική της και να σταματήσει να παίζει μόνο με ''την γνάθο και τα χείλια της''.Εχει μια δυνατή σκηνή με τον συμπρωταγωνιστή της που του κλέβει την παράσταση,άρα αυτό την οδήγησε και στην υποψηφιότητα.Μέχρι εκεί όμως.

Σαν ιστορικό ενδιαφέρον και αξία μαθαίνεις πράγματα,πολύ επιδερμικά όμως και φαίνεται πως δεν έχει γίνει το ''ψάξιμο'' που λένε,για να δούμε σκοτεινά σημεία και πτυχές που θα μας έβαζαν έστω μια αμφιβολία για το οτιδήποτε.Ακόμα και το βασανιστικό παρελθόν παρουσιάζεται γρήγορα.Το φινάλε και η κατάληξη δε ,φωνάζει απο μακριά την αδυναμία του σκηνοθέτη να χειριστεί το δράμα.

Σε μια άλλη χρονιά,ίσως η ταινία να μην έκανε την ανάλογη επιτυχία.Επιμένω σε αυτό.

Αχιλλέας Βασιλείου