Η μακρόχρονη ιστορία του Lawrence και της Fred και η ζωή τους σαν ζευγάρι μετά την απόφαση του πρώτου να μεταμορφωθεί πλέον σε γυναίκα.
Απο την προηγούμενη ταινία του ''Les Amours Imaginaires'', o 23χρονος σκηνοθέτης Dolan έκανε αισθητή την παρουσία του όχι μόνο στις Κάννες αλλά και στο σινεφίλ κοινό,ως enfant terrible του Νέου γαλλικού σινεμά.Με την νέα του ταινία ''Lawrence Anyways'',o Dolan τραβάει στα άκρα αυτό που ξεκίνησε δύο χρόνια πριν.Αφηγείται μια δυνατή αλλά ταυτόχρονα εξωπραγματική ερωτική ιστορία,την τοποθετεί κυρίως στην δεκαετία του 80(δεν είναι τυχαία η επιλογή της δεκαετίας της υπερβολής),και σαν σκηνοθετικός τυφώνας σαρώνει τα πάντα για 160 λεπτά παρακαλώ.Το θέμα όμως είναι οτι το κάνει επιτυχημένα και με απόλυτη ισορροπία σεναρίου και σκηνοθετικής μανιέρας.
Ο Dolan με τον ''Lawrence...'' δηλώνει ξεκάθαρα,ότι έχει δει πολλές ταινίες,του αρέσει η υπερβολή και φαντάζομαι πως οι ταινίες τρελού έρωτα(amour fou) σαν το αριστούργημα ''Betty Blue'' του Jean Jacque Benex θα αποτέλεσε γι'αυτόν μια αφετηρία.
Η ταινία αποπνέει ζωντάνια,κρατάει σε λεπτές γραμμές το χιούμορ της και αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα νέου ταλέντου.Η υπερβολή όμως(σκηνοθετική και σεναριακή)αποτελεί μείον και ο Dolan θα πρέπει να καταλάβει πως η επίδειξη στυλ και αισθητικής ανήκουν στην παλαιότερη εποχή των video clips και ποτέ δεν αποτέλεσαν κινηματογραφικό πρότυπο.
Να το δεις εάν:Είσαι σινεφίλ,είναι γαλλικό σινεμά απο νέο δημιουργό,αποτελεί φόρο τιμής σε παλαιότερους σκηνοθέτες όπως Jean Jacque Beineix-Claude Lelouch.
Μην το δεις εάν:Γελάς μόνο με το άκουσμα της ιστορίας,όταν μιλάνε για νέα ταλέντα σου έρχεται στο μυαλό ο Παπακαλιάτης.
2 σχόλια:
Για μένα η καλύτερη ταινία που έχω δει φέτος φυσικά βεβαία με το Amour, αλλά ο Laurence ίσως λόγω ηλικίας μου άρεσε περισσότερο. Η αισθητική της ταινίας , οι δυνατές ερμηνείες, το σενάριο και φυσικά και η μουσική ήταν εκπληκτική.
Πάντα βιαστική και ενθουσιώδης η Κίκα.Δεν έχεις δεί ακόμα τίποτα...
Δημοσίευση σχολίου