Μετά απο την απόδραση της απο το κοινόβιο-σέχτα που ζούσε, η Martha θα αναζητήσει καταφύγιο στο σπίτι της αδελφής της στην εξοχή του Κονέκτικατ.Το παρελθόν όμως και οι δυσάρεστες αναμνήσεις στοιχειώνουν την Martha.H αλλιώς Marcy May όπως την αποκαλούσαν στο κοινόβιο,ή Marlene όπως όλα τα κορίτσια του κοινοβίου. Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Sean Durkin δεν απέσπασε τυχαία το βραβείο σκηνοθεσίας στο περυσινό φεστιβάλ του Sundance όπως και η Elιzabeth Olsen στο ερμηνευτικό της ντεμπούτο που μαζεύει βραβεία απο ενώσεις και απλά περιμένει τώρα να δεί εάν η Ακαδημία θα την συμπεριλάβει στην πεντάδα.
Μέσα απο την ραγισμένη ψυχή της Martha Macy ο Durkin χτίζει αργά και μεθοδικά ένα θρίλλερ φέρνοντας αντιμέτωπους δύο εξίσου απομονωμένους κόσμους(δεν είναι τυχαίο πως ο σκηνοθέτης διάλεξε απομονωμένα σπίτια καί στο κοινόβιο αλλά και στο οικογενειακό σπίτι).Αυτόν της αμφιβήτησης του οικογενειακού ονείρου στην άρωστη μορφή του και τον μικροαστικό κόσμο της αλλοτριωμένης δυτικής συμπεριφοράς.Και κάπου ανάμεσα ένα κορίτσι,χωρίς παρελθόν-παρόν-μέλλον,μόνο του που δεν ξέρει που ανήκει.
Με ένταση που κλιμακώνεται ιδίως στο δεύτερο μέρος της ταινίας,με flashback ,με όνειρα που ζωντανεύουν το παρελθόν ,και με μία μόνιμη αίσθηση απειλής,το Martha Marcy May Marlene αποτελεί μία απο τις πιό ενδιαφέρουσες και καλές ταινίες της χρονιάς.Διότι διαθέτει ένα εξαιρετικό σενάριο που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του θεατή με εντυπωσιακή αρτιότητα,εξαιρετική πρωταγωνίστρια και είναι το είδος της ανεξάρτητης ταινίας που λατρεύει ο κάθε σινεφίλ να βλέπει.
Να το δείς γιατί:Ο τίτλος είναι εξαιρετικός,η Elizabeth Olsen είναι εξαιρετική γενικότερα,επιδρά άμεσα στην σινεφίλ ψυχολογία σου και αποτελεί ταινία για δυνατούς θεατές.
Μήν το δείς:Εάν δεν μπορείς κάν να πείς τον τίτλο,περιμένεις να δείς αίματα,κουράζεσαι να σκέφτεσαι μετά το τέλος της την ταινία που μόλις είδες,την μόνη Μάρθα που θές να θυμάσαι είναι η Μάρθα Καραγιάννη.