Όταν στο τελευταίο Φεστιβάλ Βενετίας η επιτροπή βρέθηκε αντιμέτωπη με κανόνες του Φεστιβάλ ήταν αργά... Όλοι γνωρίζαμε πως σύσσωμη η επιτροπή ήθελε να δώσει τον Χρυσό Λέοντα στην ταινία του Paul Thomas Anderson ''The Master'' αλλά το γεγονός πως βράβευσαν ήδη τους αντρικούς ρόλους της ταινίας Joaquin Phoenix και Philip Seymour Hoffman τους εμπόδιζε να δώσουν το Μεγάλο Βραβείο.Και έτσι ξεκίνησε η πορεία για μία απο τις καλύτερες Αμερικάνικες ταινίες της χρονιάς.
Η απόλυτη εξέλιξη του σκηνοθέτη απο το ''Boogie Nights'' και το ''Hard Eight'' στην εποποιία της ''Μανόλια'' και απο εκεί στο ''There Will Be Blood'' και στο ''The Master''.
Ο κεντρικός χαρακτήρας,ένας βετεράνος του πολέμου χαρακτήρας ιδιαίτερος και ''χαμένος'' μέσα στην Αμερικάνικη εμμονή για το κυνήγι της ευτυχίας,επιστρέφει και προσπαθεί να ενσωματωθεί στην κοινωνία με απόλυτη αποτυχία.Θα βρεθεί εντελώς τυχαία στον κύκλο του ''The Cause''(βλέπε αρχές της σαιεντολογίας) και θα προσπαθήσει να κυνηγήσει την ουτοπία με οδηγό τον leader του κινήματος.Η πορεία όμως έχει χαραχτεί απο την αρχή.
Εξαίρετοι Joaquin Phoenix και Phillip Seymour Hoffman και δίπλα τους ένας εξαιρετικός β'γυναικείος ρόλος για την Amy Adams που ήδη άρχισε να μαζεύει βραβεία,soundtrack απο τον Jonny Greenwood που ντύνει και τα 140 λεπτά της ταινίας και φυσικά η σκηνοθεσία του Anderson δυνατή και με νέες προτάσεις όπως οι σκηνές στην έρημο με την μηχανή αλλά και οι σκηνές στην παραλία και στο πολεμικό πλοίο.
Στο τέλος ίσως η ταινία να σου αφήνει λίγο την αίσθηση του ανολοκλήρωτου ως προς τους χαρακτήρες του Hoffman και της Adams όμως όλα στο τέλος συνηγορούν οτι είδες μία πρώτης τάξεως ταινία.
Μεγάλο χαρτί στα βραβεία και στις ενώσεις των κριτικών οδεύει τάχιστα για τα Oscar.
3 σχόλια:
Δυστυχώς εμένα δε με ενθουσίασε το σενάριο. Οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές. Ο Φίνιξ σε πολλές στιγμές έμοιαζε τρομερά στον Ντάνιελ Ντέι Λούις.
Φεύγοντας από το σινέμα το μόνο που διαπίστωσα είναι πως δε μου πρόσφερε τίποτα ως ταινία.
Όχι πως ήταν χάλια. Αλλά δεν είναι και το αριστούργημα της χρονιάς.
Θα συμφωνήσω μαζί σου για το Magnolia. Αριστούργημα!
Συμφωνω απόλυτα πως η Μανόλια είναι masterpiece.
Σκέψου όμως για τον ήρωα του The Master πόσο πολύ real είναι ακόμα και στην σημερινή εποχή που ζούμε,πόσο ωραία τον σκιαγράφησε...
Συμφωνώ για τις απίστευτες ερμηνείες και των δύο αλλά για την ταινία νομίζω ότι σαν θέμα δεν θα μου μείνει! Πολύ ωραίο μουσική πιστεύω αυτή θα μου μείνει περισσότερο!
Δημοσίευση σχολίου