Δεκαεξάχρονη αμερικάνα η Clarice Precious Jones βιώνει την κακομεταχείριση απο την μητέρα της στο Χάρλεμ του 1987.Εγκυος στο δεύτερο παιδί απο τον αιμομίκτη πατέρα της η Precious αποφασίζει να παρακολουθήσει ένα ειδικό σχολείο για να μάθει τα πρώτα της γράμματα!
Απο την υπόθεση καταλαβαίνουμε πως δεν πρόκειται για μια απλή ταινία αλλα για μια ταινία καταπέλτη-γροθιά στο στομάχι που ο σκηνοθέτης Lee Daniels κατάφερε να ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία.Είναι ένα σκληρό κοινωνικό δράμα τόσο ρεαλιστικό,σχεδόν ανατριχιαστικό!
Θα την λέγαμε μια ταινία καταγγελία?Ισως όταν όλο το κοινωνικό σύστημα προβάλεται ως μια μεγάλη αποτυχία που δεν μπορεί να προστατέψει μια έφηβη σαν την Precious.Ανύπαρκτο εκπαιδευτικό σύστημα,ταξικές ανισότητες,κοινωνική πρόνοια σαν τυπικός θεατής-μόνο ο σκηνοθέτης και εμείς σαν θεατές θέλουμε να βοηθήσουμε την Precious.
Η Gabourey Sidibe ερμηνεύει την υπέρβαρη ολοζώντανη Precious με απίστευτο σθένος.Ερμηνεία που άξια προτάθηκε για oscar.Ο ερμηνευτικός θρίαμβος όμως έρχεται απο την Monique στον ρόλο της καταπιεστικής μητέρας,μιας μητέρας θύμα και θύτη ταυτόχρονα ενός τεράστιου κύκλου βίας.Με μία άνεση και με διαλεκτικές σκηνές που κόβουν την ανάσα η Monique είναι επάξια το μεγάλο φαβορί για το Oscar β΄γυναικείου ρόλου.Το φινάλε της είναι συγκλονιστικό και πραγματικά νιώσαμε επιτέλους οτι είδαμε φέτος την γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς.Ολα παρασύρονται θετικά(ακόμα και η Mariah Carey,αγνώριστη και πολύ καλή στον ρόλο της)και ο Daniels μαζί με την Precious φωνάζει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές ύπάρχει ελπίδα.
Εξι υποψηφιότητες για Oscar για το ανεξάρτητο διαμάντι της χρονιάς,μεταξύ των οποίων και καλύτερης ταινίας αλλά και σκηνοθεσίας για τον Lee Daniels τον μόλις δεύτερο(μετα τον John Singleton) Αφροαμερικάνο υποψήφιο για oscar σκηνοθεσίας.H Monique πάντως ήδη ετοιμάζει τον ευχαριστήριο λόγο!!!Δείτε trailer εδώ
7 σχόλια:
Δεν τρελάθηκα κιόλας.Όπως έχω πει "με τέτοιο πανίσχυρο θέμα κι εγώ θα μπορούσα να κάνω καλή ταινία. Το θέμα ήταν να πήγαινε κάπου παραπέρα"
Επίσης, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μέχρι το τέλος η Μόνικα δεν είχε δώσει και καμμιά ερμηνεία ιδιαίτερη ,εκτός από το βάρος και την ορμή που της έδινε ο εύσχημος ρόλος της. Αλλά στους τυφλούς, ο μονόφθαλμος βασιλεύει....
Συμφωνώ με τον Fauntleroy.
Αναγνωρίζεται εύκολα το πάθος όλων των συμμετεχόντων στην ταινία και η θέλησή τους να βγει κάτι πολύ καλό από αυτήν την ιστορία. Μάλλον χρειαζόταν κάτι παραπάνω σεναριακά γιατί όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της ταινίας ήταν πολύ καλά δουλεμένα (ειδικά οι ερμηνείες).
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο οπότε δεν ξέρω αν δεν είχαν περιθώρια να προχωρήσουν λίγο παραπέρα. Θα έπρεπε πάντως, μήπως τότε το χαρακτήριζα και εγώ διαμάντι.
Αλήθεια είναι μόλις ο δεύτερος αφροαμερικανός που προτείνεται για oscar σκηνοθεσίας; Φανταζόμουν ότι π.χ. ο Spike Lee θα είχε υπάρξει υποψήφιος. Να πω την αλήθεια πάντως δεν μου έρχονται και πολλοί άλλοι Αφροαμερικανοί σκηνοθέτες.
Η ταινία πήγε πολύ παραπέρα απο το βιβλίο.Εμένα με ταρακούνησε σαν ταινία και σαν θέμα πάντως.
Πολύ παραπέρα από το βιβλίο; Σοβαρά; Αυτό δεν το περίμενα...
Καλά το θέμα εννοείτε ότι σε ταρακουνάει
Ολοι το έγραψαν αυτό.Μήν ξεχνάμε οτι η ταινία είναι based on και όχι διασκευή του Push.
Δεν ξέρω αν θα την δω αυτή την ταινία. Πολύ κατάθλιψη μου κάνει κι έχω πολλά στο μυαλό μου τώρα...
Η ταινία ήταν πάρα πολύ καλή καθόλου κατάθλιψη δεν σου κάνει! Ωραίες ερμηνίες, φοβερή η Μονίκ και γενικότερα ταινία που σου μένει.
Δημοσίευση σχολίου