
Με την Isabelle Adjani ίσως στην ερμηνεία της καριέρας της(πολύ πρίν το Camille Claudel) που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Καννών το 1981 ο όρος ηθοποιός αποκτά νέα έννοια.Σε μία απο τις πολλές σκηνές ανθολογίας της ταινίας ,η Adjani ερμηνεύει ένα ντελίριο ''μανίας'' στο υπόγειο μετρό του Βερολίνου,μονόπλανο παρακαλώ και παραδίδει μαθήματα υποκριτικής.Χωρίς ίχνος ειδικού εφέ παρα μόνο με το ταλέντο μιας πραγματικής ηθοποιού και με την βοήθεια ενός ταλαντούχου σκηνοθέτη.Ο διαχωρισμός ηθοποιού και ηθοποιού ''γιαλαντζί'' είναι πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια τελικά.
Πάρε βαθιά ανάσα και εάν τολμάς ξανα-θυμήσου την σκηνή.
μνημειακό....και για γερά νεύρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή Κυριακή Ακάντεμυ ;-)))
Για γερά νεύρα και για υποψιασμένους...Ετσι ήταν ο Zulawski.Ποιός μπορεί να ξεχάσει το ''Σημασία έχει να αγαπάς''και την ''Δημόσια Γυναίκα'' επίσης?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή Ειρήνη.
Όντως απίστευτη σκηνή, μιας πολύ παράξενης κι αλλόκοτης ταινίας που καταλήγει με ένα αινιγματικό φινάλε. Αλήθεια έβγαλες άκρη με το τέλος του; Αυτή είναι και η μοναδική ταινία που έχω δει από Zulawski. Σίγουρα κάποια στιγμή θα δω κι άλλες από αυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή3/5: Καλή
Άντε ρε, δεν την έχω δει...με πείσατε!! Θα την ψάξω!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήArgiris το φινάλε πιστεύω ούτε ο Zulawski θα ήθελε να το εξηγήσουμε ακόμα και αν το καταλαβαίναμε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες και το ''Σημασία έχει να αγαπάς''είναι ταινιάρα.
cine panikέ οπωσδήποτε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Είναι από εκείνες τις ταινίες όπου οποιαδήποτε εξήγηση είναι περιττή. Κατά σύμπτωση η μοναδική ταινία από Zulawski που έχω βρει με ελληνικούς υπότιτλους είναι το ''Σημασία έχει να αγαπάς''.
ΑπάντησηΔιαγραφή